Mensen houden van vis en zeevruchten. Die universele regel geldt steeds meer. De afgelopen zes decennia ging geen jaar voorbij zonder dat de totale wereldwijde consumptie van vis toenam. Het is een feit dat de wereldbevolking aanzienlijk is gegroeid in die periode. Toch heeft onze visconsumptie per capita die bevolkingstoename stelselmatig overtroffen. Hetzelfde geldt als we de consumptie van vis vergelijken met die van alle andere dierlijke eiwithoudende voedingsmiddelen en van al het vlees dat op het land wordt gekweekt.

Er zijn enkele duidelijke redenen voor die positieve trend op lange termijn. Eerst en vooral zijn mensen veel meer betrokken bij het voedsel dat ze eten. Zo zijn velen zich vandaag bewust van de gezondheidsvoordelen van vis en zeevruchten als je die minstens twee tot drie keer per week eet. Om te voldoen aan de stijgende vraag naar vis zetten geavanceerde toeleveringsketens nieuwe technologieën in, wat heeft geleid tot een steeds grotere diversiteit van aquatische soorten en producten op de markt. Een cruciale factor daarbij is dat de traditionele visserij en aquacultuur achter de schermen tal van operationele verbeteringen hebben doorgevoerd met het oog op betere oogsten.

Inspelen op de druk van de markt

Te midden van al dat positieve nieuws willen we wel wijzen op de toenemende druk om de nodige bijdrage te leveren aan de wereldwijde voedselvoorziening en -veiligheid. Voorspellingen op lange termijn geven aan dat de huidige landbouwsystemen niet in staat zullen zijn om genoeg voedsel te voorzien voor een groeiende wereldbevolking die bovendien steeds mobieler wordt en verder verstedelijkt. Vandaag zijn er bijna acht miljard mensen en we zitten op koers om tegen 2050 met tien miljard te zijn.

Ondanks de duidelijke groeitrend moeten we ook beseffen dat vis en schaaldieren nog altijd maar 7% van alle wereldwijd geconsumeerde eiwitten vertegenwoordigen. En slechts 2% van al ons voedsel komt uit de zee.

Volgens de laatste wereldwijde evaluatie van de Voedsel- en Landbouworganisatie van de Verenigde Naties (FAO) bedroeg de globale consumptie van zeevruchten per capita 20,5 kg in 2018. Dat is een stijgende trend: in 1961 was dat slechts 9 kg. Om die groei te ondersteunen steeg de totale productie tot 179 miljoen ton, waarvan 156 miljoen ton rechtstreeks naar menselijke consumptie ging. 96,4 miljoen ton is afkomstig van visserijen, terwijl de aquacultuur ongeveer 82,1 miljoen ton heeft geproduceerd.

Ook vermeldenswaard is dat de visserijproductie sinds eind de jaren tachtig relatief stabiel blijft: het grootste deel van de groei is afkomstig van de aquacultuur. Dat is vandaag ook de belangrijkste bron van vis en zeevruchten die zijn bestemd voor menselijke consumptie.

Meer landbouw, meer consumptie

Tegen 2030 verwacht de FAO dat de totale visproductie met 15% zal stijgen tot 204 miljoen ton. Ook wordt verwacht dat de aquacultuur de drijvende kracht zal blijven achter die groei, met een oogst van 109 miljoen ton. Dat is een stijging van 32% ten opzichte van het huidige niveau. Verwacht wordt dat de vangstproductie rond de 96 miljoen ton zal blijven hangen.

Het VN-orgaan verwacht ook dat het aandeel visproductie voor menselijke consumptie in 2030 zal toenemen tot 89%. Per hoofd van de bevolking betekent dat gemiddeld 21,5 kg, met de hoogste groeicijfers in Azië (9%), Europa (7%) en Latijns-Amerika en Oceanië (elk 6%). Voorts wordt verwacht dat ongeveer 71% van de beschikbare vis in de wereld – ongeveer 183 miljoen ton – in Azië zal worden geconsumeerd.

Of een extra kilo vis en zeevruchten genoeg zal zijn om de groeiende eetlust van de wereld te stillen? Dat valt nog af te wachten. Maar bij Pittman Seafoods zijn we er wel van overtuigd dat de vele nieuwe technologieën en productiesystemen ervoor zullen zorgen dat meer en meer consumenten van deze heerlijke en voedzame superfoods kunnen genieten.