Kabeljauw uit de Atlantische en Stille Oceaan: is er een verschil?
Vraag om een witvis te noemen en heel wat mensen zullen onmiddellijk aan kabeljauw denken. Kabeljauw is immens populair in de hele wereld. Het sneeuwwitte vlees en de zachte smaak van kabeljauwfilets komen perfect tot hun recht in tal van gerechten en keukens. Van Noord-Europa tot het puntje van Zuidoost-Azië: iedereen is er gek op.
Door de grote marktvraag is kabeljauw al geruime tijd een van de meest verhandelde visproducten wereldwijd. De waarde ligt nu ruim boven de twee miljard per jaar. Eigenlijk zijn er slechts twee belangrijke soorten kabeljauw die op grote schaal beschikbaar zijn. We hebben het dan over kabeljauw uit de Atlantische Oceaan (Gadus morhua) en kabeljauw uit de Stille Oceaan (Gadus macrocephalus). Die twee soorten zijn nauw met elkaar verwant maar er zijn ook subtiele verschillen.
Natuurlijke verschillen
Allereerst het uitzicht. Kabeljauw uit de Atlantische Oceaan heeft een groengrijze tot roodbruine kleur en weegt ongeveer 5 à 12 kg. Dat is meer dan zijn broertje uit de Stille Oceaan: die weegt tussen de 2 en 6 kg en heeft een donkerder kleur. De Atlantische variant heeft een licht zoete smaak. Het vlees bestaat uit grotere stukken die gemakkelijk uit elkaar vallen bij de bereiding. Kabeljauw uit de Stille Oceaan heeft een zachter smaakprofiel en vlees dat steviger en vaster is.
Atlantische kabeljauw komt heel vaak voor in de koude, diepe wateren van de Noord-Atlantische Oceaan, waar ze meestal op zandige of steenachtige zeebeddingen leven. Kabeljauw uit de Stille Oceaan is dan weer in overvloed te vinden in Alaska en de Russische wateren. Voor de vangst van de Atlantische kabeljauw worden bodemtrawlers, kieuwnetten, beuglijnen en haak- en lijnnetten gebruikt. Pacifische vissoorten worden vooral bevist met trawlers, beuglijnen en potten.
De Atlantische kabeljauw van Pittman Seafoods wordt het vaakst gevangen in Rusland, Noorwegen en Ijsland. De kabeljauw uit de Stille Oceaan wordt met de lijn gevangen. Beide soorten dragen bij tot een gezonde voedingsstijl. Ze zijn een goede bron van eiwitten, essentiële vetzuren, vitaminen en mineralen en tellen weinig calorieën. Of je de ene of de andere variant verkiest, is vooral een kwestie van smaak.
Duurzaam beheer
De belangrijkste kabeljauwbestanden in de wereld hebben een zeer goede reputatie op vlak van beheer: vissers zetten proactief in op best practices. In Alaska bijvoorbeeld, waar tweederde van alle Atlantische kabeljauw vandaan komt, wordt gewerkt volgens de regels van twee visserijbeheersplannen: een voor de regio van de Beringzee en de Aleoeten en een andere voor de Golf van Alaska. Die plannen controleren de visserij met vergunningen en beperkte toegang, vangstquota, vistuigbeperkingen, gesloten wateren, seizoenen, bijvangstbeperkingen en andere maatregelen.
De Gezamenlijke Russisch-Noorse Visserijcommissie – die al jaren bestaat – coördineert een vergelijkbaar dynamisch beheer van de vangsten in het Noord-Oosten van het Noordpoolgebied. Die regio staat in voor een groot deel van de Atlantische kabeljauw in de wereld, met name dankzij de vruchtbare Barentszee. Daar worden de quota meestal bepaald in overeenstemming met de jaarlijkse wetenschappelijke vangstaanbevelingen van de Internationale Raad voor het onderzoek van de zee (International Council for the Exploration of the Sea, of ICES).
Er wordt het hele jaar door kabeljauw gevangen in het noordoosten van het Noordpoolgebied, maar vooral in de eerste helft van het jaar. Het piekseizoen voor Alaska is in de herfst- en wintermaanden. Deze en andere belangrijke kabeljauwvisserijen zijn gecertificeerd volgens de duurzaamheidsnormen van de Marine Stewardship Council (MSC).
De totale vangst van kabeljauw in de Atlantische Oceaan zal in 2022 naar verwachting ongeveer een miljoen ton bedragen, terwijl de totale vangst van kabeljauw in de Stille Oceaan zal oplopen tot ongeveer 370.000 ton.
