Kabeljauw wordt wereldwijd gewaardeerd en het is voor veel consumenten en keukens de witte vis van voorkeur. Het sneeuwwitte, parelmoeren vlees en de zachte smaak vallen al eeuwen in de smaak. Het maakt vermoedelijk zelfs al sinds het stenen tijdperk deel uit van het Europese dieet.

Omwille van zijn buitengewone aantrekkingskracht is kabeljauw ook al lang een voedingsproduct dat internationaal wordt verhandeld. Er zijn twee hoofdsoorten op de markten te vinden: Atlantische kabeljauw (Gadus morhua), die overvloedig voorkomt in het koude, diepe water van de noordelijke Atlantische Oceaan en kabeljauw uit de Stille Oceaan (Gadus macrocephalus), die veel voorkomt in Alaska en de Russische wateren.

De Atlantische variëteit wordt meestal gevonden op rotsachtige, zanderige of grindachtige zeebodems. Deze soort wordt geoogst met bodemtrawls, kieuwnetten, beuglijnen en lijn en haak. Dat gebeurt aan beide kanten van de noordelijke Atlantische oceaan. Kabeljauw uit de Stille Oceaan wordt gevangen met trawls, beuglijnen en potten.

De Atlantische kabeljauw van Pittman Seafoods wordt voornamelijk gevangen in Rusland, Noorwegen en IJsland. De kabeljauw uit de Stille Oceaan die Pittman verkoopt wordt met de lijn gevangen.

SUBTIELE VERSCHILLEN

De twee soorten zijn nauw verwant, maar er zijn toch subtiele verschillen. De Atlantische kabeljauw ziet er anders uit: de kleuren gaan van groen-grijs tot rood-bruin. Deze vissen zijn ook meestal groter (gemiddeld 5-12 kg) dan hun verwanten uit de Stille Oceaan, die zo’n 2 tot 6 kilo wegen en er donkerder uitzien.

Op vlak van smaak heeft de Atlantische kabeljauw een lichtjes zoete smaak. Deze vis heeft grote vlokken die gemakkelijk uit elkaar vallen wanneer hij wordt bereid. Kabeljauw uit de Stille Oceaan heeft een mildere, vollere smaak en vastere vlokken. Welke vis de voorkeur heeft, hangt af van de persoonlijke smaak van de consumenten. Beide vissen dragen bij tot een gezond dieet: ze zijn een goede bron van proteïnen, essentiële vetzuren, vitaminen en mineralen en bevatten weinig calorieën.

VOORRAADBEHEER

De belangrijkste kabeljauwbestanden in de wereld worden beschouwd als zeer goed beheerd: vissers leven proactief best practices na. In Alaska bijvoorbeeld, waar twee derde van alle Atlantische kabeljauw vandaan komt, wordt het bestand volgens twee visserijbeheersplannen beheerd: een voor de regio van de Beringzee en de Aleoeten en een ander voor de Golf van Alaska. Deze plannen controleren de visserij met vergunningen en beperkte toegang, vangstquota, vistuigbeperkingen, gesloten wateren, seizoenen, bijvangstbeperkingen en andere maatregelen.

De Gezamenlijke Russisch-Noorse Visserijcommissie coördineert al jarenlang een vergelijkbaar dynamisch beheer met betrekking tot de vangsten in het noordoosten van het Noordpoolgebied. Deze regio levert een groot deel van de Atlantische kabeljauw, met name dankzij de vruchtbare gronden in de Barentszzee. Er zijn quota’s die meestal worden bepaald in lijn met de jaarlijkse wetenschappelijke vangstaanbevelingen van de Internationale Raad voor de Verkenning van de Zee (ICES in het Engels).

Er wordt het hele jaar door kabeljauw gevangen in het noordoosten van het Noordpoolgebied, maar vooral in de eerste helft van het jaar. Het piekseizoen voor Alaska valt in de herfst- en wintermaanden.

Deze en andere belangrijke kabeljauwvisserijen zijn gecertificeerd volgens de duurzaamheidsnormen van de Marine Stewardship Council (MSC).

BEVOORRADINGSVOORUITZICHTEN

Alles bij elkaar genomen wordt verwacht dat de Atlantische kabeljauwvisserij een oogst van ongeveer 1 miljoen ton zal opleveren in 2018/19. Dit is in lijn met de quotareducties voor de Barentsz-, Baltische en Noordzee, terwijl de vangstlimiet voor IJsland werd verhoogd. Tegelijk zal de totale vangst van kabeljauw in de Stille Oceaan verminderen tot zo’n 300.000 ton.

In lijn met de inherente grote vraag naar de vis kunnen deze verminderingen leiden tot hogere prijzen in de komende maanden.