Op de wereldwijde vismarkt zijn tal van witvissoorten beschikbaar die commercieel belangrijk zijn. Hoki (Macruronus novazelandiae) mag dan wel niet de eerste zijn waaraan u denkt, toch is het een van de belangrijkste witvissen op de markt.
Hoki is eigenlijk de meest voorkomende vissoort in Nieuw-Zeeland en vormt de ruggengraat van de plaatselijke visindustrie. In 2014 werd er in totaal 160.000 ton aan land gehaald. Het merendeel van de vangst wordt uitgevoerd naar belangrijke markten zoals de EU, de VS, China, Japan en Australië.
De hoki springt er niet alleen uit vanwege het volume aan gevangen vis, maar wordt ook gelauwerd als een revolutionaire vissoort die een belangrijke rol kan spelen in een duurzame visvangst. Hoki mocht immers als eerste grote witvisbestand ter wereld het ecolabel in ontvangst nemen van de Raad voor Marien Beheer (MSC) bij een eerste certificering volgens de normen in 2001. In 2007 en in 2013 werd de vis opnieuw gecertificeerd.
IDENTITEIT EN HABITAT
De hoki maak deel uit van de familie van de heken en wordt ook vaak blauwe grenadier, blauwe heek of Nieuw-Zeelandse wijting genoemd. Deze vis is gemakkelijk te herkennen aan zijn lange wigvormige lichaam dat smaller afloopt naar de staart toe. Hij heeft fijne vinnen en een blauwgroene tot zilveren kleur. De hoki kenmerkt zich ook door zijn grote ogen en de klassieke uitstekende kaak zoals bij de heek en de kabeljauw.
Deze vis leeft 300 tot 600 meter diep en voedt zich met kleine schaaldieren. Hij plant zich in groten getale voort, waardoor het visbestand vrij stabiel blijft. De vis is ook vrij snel volgroeid, in zo’n vier jaar tijd, en kan tot anderhalve meter lang en 3,5 kg zwaar worden.
VISSEIZOEN
De Nieuw-Zeelandse hokivangst bestaat uit een oostelijk en een westelijk bestand. Elk van deze bestanden wordt wetenschappelijk onderzocht en er zijn aparte vangstbeperkingen van toepassing in een breder kader van algemene vangstbeperkingen die jaarlijks door het Ministerie van Visserij en Aquacultuur worden bepaald.
Hoki wordt in verschillende visgronden gevangen in het hele land, zoals het Stewart-Snares rif ten zuiden van Stewarteiland, het Sub-Antarctische gebied, de westkust van het Zuidereiland, de Straat Cook en het Plateau van Chatham ten oosten van het Zuidereiland.
Treilers vangen het hele jaar door hoki, maar het belangrijkste seizoen loopt van juni tot september.
De vissoort komt ook voor aan de kust van Zuid-Australië, maar minder overvloedig.
AANGROEIEND VISBESTAND
Tussen 2001 en 2007 werd de vangst op Nieuw-Zeelandse hoki ingeperkt van 250.000 ton tot 90.000 ton. Wetenschappers hadden namelijk ontdekt dat het aantal jonge vissen dat lang genoeg kon overleven om volwassen te worden drastisch gedaald was. Men neemt aan dat dit te wijten was aan nadelige milieufactoren.
Toch is zowel het oostelijke als het westelijke hokibestand de afgelopen acht jaar elk jaar gegroeid. Beide zitten nu op of boven het gemiddelde doelcijfer.
Met de groeiende integratie van jonge hoki in de visserijsector verwacht de industrie dat de vangsten de komende jaren in het algemeen verder zullen stijgen.
Comments