Voedsel is essentieel voor het menselijk leven. Het levert de eiwitten, vetten, koolhydraten, vitamines en mineralen die we nodig hebben om te groeien en een actief, gezond leven te leiden. Daarom is het zo belangrijk dat we allemaal toegang hebben tot voldoende en betaalbare voeding.

Zeker vis zit boordevol essentiële voedingsstoffen. Doordat er zoveel soorten en bereidingswijzen bestaan, is dat een van de gezondste categorieën voedsel. Vis vormt een voedselbron voor miljarden mensen over de hele wereld. De meeste gezondheidsorganisaties pleiten er dan ook al lang voor om vis en zeevruchten minstens twee tot drie keer per week op het menu te zetten.

 

Stijgende wereldwijde bijdrage

De wereldwijde consumptie van vis kent sinds de jaren zestig een opwaartse trend. Vandaag bedraagt die meer dan 20 kilo per capita. Tegelijk is de bijdrage van in het wild gevangen vis de afgelopen decennia verminderd en is het maximale duurzame volume vaak bereikt.

Gelukkig kan aquacultuur dat ruimschoots compenseren. De aquacultuursector wordt als een van onze belangrijkste voedselbronnen beschouwd. Volgens de Voedsel- en Landbouworganisatie van de Verenigde Naties (de FAO) was 88 van de 178 miljoen ton die in 2020 werd geproduceerd afkomstig van aquacultuur. Dat komt neer op maar liefst 49%. De FAO stelt verder vast dat 56% van de hoeveelheid vis en zeevruchten voor menselijke consumptie afkomstig zijn van de aquacultuur.

De VN-organisatie voorspelt dat aquacultuur de drijvende kracht achter de groei van het visaanbod zal blijven. Men verwacht dat de sector in 2027 voor het eerst de kaap van 100 miljoen ton zal bereiken, en in 2030 zelfs een productie van 106 miljoen ton zal opleveren.

Voldoen aan de marktverwachtingen

Om hun essentiële rol in de voedselzekerheid waar te maken, hebben bedrijven en kwekerijen in de sector hun productie actief opgeschroefd. Ze investeerden ook in nieuwe technologieën, zoals nieuwe ingrediënten voor visvoer of on- en offshorekwekerijen.

Vanuit duurzaamheidsstandpunt is aquacultuur een veel efficiëntere bron van eiwitten dan eender welke andere soort kwekerij of boerderij op het land. Bovendien hebben voedingsmiddelen afkomstig van aquacultuur doorgaans een veel kleinere ecologische voetafdruk dan die van andere dierlijke bronnen.

Aquacultuur vergroot niet alleen de beschikbare hoeveelheid voedsel. De sector voldoet ook aan de verwachtingen van consumenten: voedsel bieden dat mensen ook echt willen, dat is wat het beweert te zijn, dat veilig is en waaraan geen sociale of ecologische risico’s zijn verbonden. Vis is vaak ook een betaalbare bron van eiwitten.

Door te blijven voldoen aan de veranderende eisen van de consument en de markt, door geleidelijk nieuwe technologieën en innovaties te introduceren zodra deze financieel haalbaar zijn en door in te zetten op bewezen duurzaamheid, ligt aquacultuur volledig op koers om nog heel erg lang een essentiële rol te spelen in onze voeding.