Noorwegen, de wereldleider in de productie van gekweekte zalm, is een populair doelwit voor campagnevoerders. Het land kreeg al vaker te kampen met de verspreiding van onjuiste informatie in de media, ondanks het feit dat de Noorse zalmkweek onderworpen is aan uiterst strenge regelgevingen en controles.

In tegenstelling tot wat bepaalde rapporten verkondigen, wordt er bijvoorbeeld geen preventieve medicatie of antibiotica toegevoegd aan het visvoeder. Het gebruik van antibiotica wordt streng opgevolgd. Het kan enkel worden toegediend als laatste hulpmiddel en nadat een dierenarts hiermee heeft ingestemd. Bovendien moet de behandelde zalm in quarantaine worden geplaatst om alle overblijfselen van de behandeling te verwijderen voor de vis kan worden verkocht. Het gevolg: de Noorse Raad voor vis en zeevruchten (NSC) rapporteert dat het gebruik van antibiotica met maar liefst 99% is gedaald sinds de jaren 90.

WELZIJN VAN DE VIS

In tegenstelling tot wat velen denken, duurt het 2,5 tot 3 jaar om een marktklare zalm te kweken in een viskwekerij. De meeste zalmen brengen hun eerste levensjaar door in zoet water voor ze naar omheinde percelen in open zee worden gebracht, waar ze 18 tot 24 maanden blijven.

De bezettingsdichtheid van viskwekerijen wordt gecontroleerd door de Noorse overheid en mag nooit meer dan maximaal 2,5% zalm bedragen voor 97,5% water. De omheinde percelen zijn breed (30 tot 65 meter diameter) en diep (25 tot 50 meter).

Aangezien zalm een vissoort is die exclusief wordt gevoederd op basis van eetlust, volgen de viskwekers het gedrag van de vissen goed op tijdens het voederen, zodat ze op het juiste moment ophouden wanneer de vissen verzadigd zijn. Dit voorkomt dure verspilling van visvoeder.

VEILIG VOOR DE CONSUMENT

Om het visvoeder duurzamer te maken, is de aquacultuursector stap voor stap plantaardige ingrediënten gaan verwerken in het voer. Deze grondstoffen worden aangekocht in Zuid-Amerika en Azië en kunnen sporadisch resten van het pesticide endosulfan bevatten. Daarom worden er soms sporen van gevonden in dierenvoeder in de EU en Noorwegen.

Om de voedselveiligheid voor de consument te garanderen, laten de Europese en Noorse gezondheidsautoriteiten slechts een maximumlimiet toe van 0,05 mg per kg endosulfan in zalmvoeder. Volgens de Europese Autoriteit voor Voedselveiligheid en de Europese Commissie vormt endosulfan in zalmvoeder geen risico voor de gezondheid van mens en dier.

Tegelijk wordt ook ethoxyquine gebruikt, een door de EU goedgekeurde antioxidant en additief voor visvoeder om de kwaliteit tijdens het transport te behouden. Het maximumgehalte antioxidanten zoals ethoxyquine is 150 mg/kg per levensmiddel. De meest recente resultaten van het officiële Noorse controleprogramma voor visvoeder wijzen uit dat de gehaltes sterk onder het toegestane niveau zitten.

Bovendien benadrukt een onderzoek dat in december 2014 werd gepubliceerd door het Noors Wetenschappelijk Comité voor Voedselveiligheid (VKM) dat de positieve gezondheidseffecten van het eten van vis zwaarder doorwegen dan de eventuele risico’s.

MILIEUONDERZOEKEN

In Noorwegen worden regelmatig tests uitgevoerd op de zeebodem onder en vlak bij de zalmkwekerijen, om de impact van de kwekerijen op het plaatselijke milieu zo laag mogelijk te houden. Ook nemen onafhankelijke laboratoria bijkomende stalen tijdens en na elke kweekcyclus. Als de impact te groot is, wordt de productie opgeschort.

We dienen ook op te merken dat het Noorse systeem voor de voedselveiligheid alle EU-regelgeving naleeft. De Toezichthoudende Autoriteit van de Europese Vrijhandelsassociatie zorgt er ook voor dat het land de voorschriften perfect opvolgt. Bovendien voldoen alle testen op Noorse gekweekte zalm aan de Europese en Noorse wetgeving.

Wereldwijd heeft de industrie de afgelopen drie decennia significante vooruitgang geboekt om de zalmkweek te verbeteren vanuit ecologisch en maatschappelijk standpunt. Het grootste probleem lijkt dat de sector er niet in slaagt deze verwezenlijkingen efficiënt te communiceren.